Beste vrienden,

 

Egypte is in de afgelopen weken heel negatief in het nieuws geweest; een demonstratie van zeer conservatieve Moslims in de sloppenwijk Imbaba, Cairo, liep uit de hand en resulteerde in gevechten tussen Moslims en Christenen, vier kerken werden aangevallen, een kerk werd verbrand, 15 mensen werden gedood en meer dan 200 werden gewond.

 

 

 

Het geweld in Imbaba had te maken met een Christelijke vrouw die Moslim werd en daarna in onmin raakte met haar echtgenoot. Moslims beweerde dat zij werd vastgehouden door een kerk in Imbaba. Dat verhaal deugde niet maar zulk soort geruchten zijn voldoende om massas mensen op de been te brengen.

 

Enkele weken voordien was er een vergelijkbaar probleem in het stadje Atfih. Daar had een Christelijke jongen een relatie met een Moslim meisje. Dat is in strijd met de Islamitische wet, een moslim vrouw mag geen relatie hebben met een niet-Moslim man. Het probleem is dat na de omwenteling de politie van de straat is verdwenen en dus hebben zeer conservatieve Moslims het recht zoals zij dat zien in eigen hand genomen. Het gedrag van één Christen werd de hele Christelijke gemeenschap verweten. Huizen van Christenen en de kerk werden verbrand. Christenen in Manshiyet Nasr, een sloppen wijk in Cairo, demonstreerden. Ook dat liep weer uit de hand; gevechten in de wijk resulteerden in vele doden en massale verwoesting van Christelijke huizen. De handelingen van Christenen waren beslist niet altijd geweldig. Het gedrag van de jonge man in Atfih was stom. Bij de demonstraties van Christenen in Manshiyet Nasr werden autos van willekeurige voorbijgangers met stenen bekogeld. Natuurlijk leverde dat boze reacties op maar de reacties van Moslims waren buiten proporties. De daders van dat geweld zijn nooit zijn gevonden.

 

 

 

De militairen hebben direct opdracht gegeven om de kerk in Atfih opnieuw op te bouwen. Dat is goed maar het gevoel van onveiligheid is gebleven.

 

In al dit geweld zijn enkele patronen te herkennen; verhalen over gemengde relaties, gebaseerd op feiten of op geruchten, leiden tot extreem gewelddadige uitbarstingen. Salafi Moslims, een hele conservatieve stroming binnen de Islam, willen dat nu het seculiere regiem van Moebarak verdwenen is, dat Egypte volgens hun conservatieve normen wordt geregeerd. Aangezien de politie door de omwenteling ontzettend verzwakt is, is er voor deze groepen bijna vrij spel om te doen en laten wat ze willen. Dat maakt het voor Christenen in Egypte buitengewoon moeilijk.
 

De reactie van het merendeel van de Christenen is, begrijpelijk, heel emotioneel maar met deze houding worden heel vaak enorm overdreven verhalen verteld. Salafi Moslims in het algemeen worden beschuldigd maar er zijn Salafi Moslims die wel een strikte naleving van de Islamitische wet willen maar het excessieve geweld tegen Christenen afwijzen.  Ook zijn er Moslim Broeders en liberale Moslims die deze uitbarstingen van geweld beslist niet ondersteunen. Doordat Christenen de neiging hebben om de Islam/Moslims in het algemeen te beschuldigen stoten deze Christenen ook Moslims af waarmee het mogelijk zou moeten zijn om in gesprek te gaan. Maar dialoog om bruggen te bouwen is op dit moment zeker niet populair.

 

Wij proberen met Arab-West Report allerlei verhalen in beeld te brengen die juist die patronen laten zien want als je die kent kun je ook proberen wegen te vinden daarmee om te gaan. Er zijn ook bruggen naar conservatieve Moslims nodig om in ieder geval het geweld te verminderen. Maar dat veroorzaakt ook weer een dilemma. Hoeveel moet je als Christelijke gemeenschap toegeven om geweld te voorkomen?  Maar aan fraaie ideologische discussies hebben mensen in Egypte nu niets. Alleen maar verwijten maken aan Moslims helpt ook niet. Christenen moeten nu wegen vinden om dit geweld om een veel effectievere wijze tegen te gaan.  Als dit niet gebeurd zal dit alleen nog maar meer emigratie ten gevolge hebben, naar Cairo en als het maar even kan verder naar het Westen.

 

De voorhollende emigratie is de grootste bedreiging voor het bestaan van de kerk in Egypte. We starten daarom een onderzoek naar Koptische migratie, zowel omvang als oorzaken. We hebben nu een groep van vijf studenten (uit Denemarken, Engeland en de VS) bij elkaar die deze zomer naar Egypte komen om na te gaan hoe deze migratie stromen lopen. Hoe specifieker de informatie is hoe beter het is daarover in gesprek te gaan met Moslims. Dit is een omvangrijk project maar ontzettend belangrijk voor zowel de kerk als natuurlijk de individuele studenten voor wie dit een enorm rijke ervaring is. Natuurlijk zal deze ervaring hun leven lang bij blijven. Ik hoop natuurlijk dat deze studenten hetzelfde zal overkomen als toen ik zelf student was. Na een eerste kontakt met de kerk in Egypte ben ik daarbij voor mijn leven bij betrokken geraakt. Het is een fascinerende kerk met een fascinerende geschiedenis.

 

Het is duidelijk dat ik door dit werk in veel in Egypte ben, ook nu weer in de maand juni. Dat is natuurlijk best een belasting voor het gezin maar aan de andere kant willen we juist nu betrokken zijn bij de kerk in Egypte.  Het werken met studenten kan zo enorm veel opleveren, zowel voor de studenten zelf als ook voor de kerk in Egypte.

 

Met hartelijke groet,

 

Kees Hulsman